Malowidło stanowiło fragment skrzyni cassone, wraz z drugim obrazem z berlińskiego muzeum i mniejszych rozmiarów kompozycją (tzw. fianco) ze zbiorów Zamku Królewskiego na Wawelu.
Fronty cassoni z kolekcji hrabiów von Ingenheim wykonano prawdopodobnie z okazji zaślubin w rodzinie Medyceuszy. Świadczyć o tym mają herby tego rodu widoczne na fasadach pałacu Kupidyna i Wenus. Przed 1826 roku obrazy znalazły się w zbiorach Gustava Adolfa von Ingenheim. Po śmierci kolekcjonera w 1855 roku obrazy znalazły sie w posiadaniu jego najstarszego syna, hrabiego Juliusa. Gdy on zmarł, malowidła odziedziczyła jego jedyna córka hrabina Elisabeth von Mikusch-Buchberg mieszkająca w Jeleniej Górze. Zapewne w 1916 roku obrazy zostały sprzedane antykwariuszowi Lippmannowi, a z jego rąk trafiły do dr. Wendlanda, od którego z kolei nabył je handlarz dziełami sztuki A. S. Drey. Od niego zakupił fronty cassoni Eduard Simon, który w 1917 r. podarował je Kaiser-Friedrich Museum.
Hannelore Nützmann, Verschlüsselt in Details: Hochzeitsbilder für Lorenzo de' Medici, „Jahrbuch Preussischer Kulturbesitz“, 34 (1998), s. 223-235
- Magdalena Palica
Projekt współfinansowany ze środków Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w ramach Rządowego Programu – 
Wszelkie informacje sa udostepniane na licencji